ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟ TURKU

Ως γνωστόν, το ταξίδι μας ευθύς εξ αρχής, και ειδικά στη Φινλανδία, ήταν αυτοσχεδιασμός στο maximum. Δεν είχαμε ψαχτεί καθόλου για τουριστικά αξιοθέατα, ούτε για must προορισμούς. Κάναμε μια χύμα on the road τουρνέ, μιας και σπίτι μας ήταν ο δρόμος, και γενικά, όπου μας έβγαζε ο δρόμος. Αυτός από μόνος του, μας υποδείκνυε ουσιαστικά για το πού θα τραβήξουμε.

Στη Φινλανδία από την αρχή μας εντυπωσίασαν οι ταμπέλες, τόσο για τα τοπωνύμια -που σε ελληνική "μετάφραση" έφταναν στα όρια της γελοιότητας, όσο και για τη χαριτωμενιά τους, που σε έκανε ώρες ώρες να νομίζεις ότι βρισκόσουν στη χώρα του παραμυθιού.

Άλλη πολύ χαρακτηριστική ταμπέλα που απαντάται κάθε τρεις και λίγο στη Φινλανδία είναι αυτή "με τον κολυμβητή", υποδεικνύοντας ότι εκεί κοντά υπάρχει λίμνη ή θάλασσα (αναλόγως το πού βρίσκεσαι) για να απολαύσεις το ψυχρό μπανάκι σου.  Έτσι λοιπόν κάναμε και μίνι βολτούλες στα ενδότερα, σε πιο άσχετα δρομάκια, ακολουθώντας όποιες πινακίδες μας κέντριζαν την προσοχή, για μια καλύτερη επαφή με τη φύση που κρυβόταν εκεί.

Η βλάστηση των δασών ήταν ρωσικού τύπου, όπως κοντά στη λίμνη Λάντογκα. Τα δάση όμως αυτά, όπως κι η ίδια η χώρα δε μας φόβιζαν στο παραμικρό, αντιθέτως νιώθαμε ασφάλεια παντού και πάντα και μια πρωτόγνωρη αίσθηση ηρεμίας και χαράς. Ακόμα και το αγαπημένο μας χρυσομυγάκι-σπιτάκι ήταν πλήρως εναρμονισμένο χρωματικά στο φυσικό περιβάλλον της φινλανδικής εξοχής...

Ο ίδιος ο δρόμος λοιπόν κι ο χάρτης, ήταν οι μόνοι οδηγοί κι έμπνευση για την περιπλάνησή μας.
Ο καλός μας ο Timo μας είχε επισημάνει με κυκλάκι πάνω στο χάρτη άλλον έναν προορισμό, το Turku και τη γειτονική πόλη Naantali. Στο Turku βέβαια κι από μόνες μας θα κάναμε σίγουρα στάση, γιατί είναι μια από τις πιο γνωστές πόλεις της Φινλανδίας, κι εκτός αυτού ήταν στο δρόμο μας (το πηγαίναμε γυαλό γυαλό νοτιοδυτικά κατευθυνόμενες βόρεια).