ΣΤΑ ΕΝΔΟΤΕΡΑ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ

                                                                Београд


Κατά το μεσημεράκι άφιξη στο Βελιγράδι, ή μάλλον λίγο έξω από το Βελιγράδι.
Το τρένο είχε σταματήσει και πάλι στο πουθενά, άρχισε να οπισθοχωρεί και
ξανασταμάτησε. Μετά ξεκίνησε και πάλι προς τα μπρος. Αυτό επαναλήφθηκε
πολλές φορές, για τουλάχιστον μια ώρα.

Ειδυλλιακή θέα του Δούναβη μέσα από το κουπέ


Παραπήγματα και παράγκες με φόντο γυάλινα απατηλά κτίρια, όπως και σε κάθε βαλκανική  πρωτεύουσα
που σέβεται τον εαυτό της ...

Τα αποθέματά μας σε νερό είχαν αρχίσει να λιγοστεύουν, το ίδιο κι η υπομονή μας.
Δεν περιμέναμε ότι οι στάσεις θα γίνονταν σ΄αυτές τις ερημικές τοποθεσίες
και πιστεύαμε ότι θα είχαμε τρόπο για ανεφοδιασμό κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Όμως αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ακόμα και το μπαρ του Κατιόνακ είχε μόνο τρία
μικρά μπουκαλάκια νερό, κι αυτό ανθρακούχο. Ονειρευόμασταν εσπρέσσο φρέντο
με παγάκια και δροσιστικά κοκτέιλ και ξεροσταλιάζαμε ...

Το βράδυ φώτιζε το χώρο το μπλε λαμπάκι του ηχείου του τρανζίστορ, που
δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε νάιτ κλάμπ. Ακόμα και ο Κάπτεν του
σερβικού βαγονιού ήρθε προς τα μέρη μας για να γκομενίσει. " Zuper"! αναφώνησε
και προσπάθησε να μας πιάσει την κουβέντα, που για ακόμα μια φορά περιοριζόταν
στη γλώσσα του σώματος με λίγα αγγλικά ...
 Σ' αυτό το μπλε φως η  Μαρίνα, στη φαντασία του Κατιόνακ, θα χόρευε στο στύλο
με βρεγμένο το άσπρο της μπλουζάκι και το μαύρο της σιθρού κολάν. Ο κάπτεν του
σερβικού βαγονιού πλησίασε με άγριες διαθέσεις και η βαριά ανάσα του πάγωσε την
καυτή νύχτα ... Είπαμε να τον κεράσουμε ένα ποτό, αλλά μας είπε ότι δεν πίνει εν ώρα
εργασίας. Ήμασταν μόνες μαζί του κι επικρατούσε έντονος ερωτισμός στην ατμόσφαιρα,
όμως  το τρένο μόλις έφτασε στα σύνορα με την Ουγγαρία και οι δρόμοι μας έπρεπε
αναγκαστικά να χωρίσουν ...