Έχοντας πλέον νοικιάσει αυτοκίνητο, είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε καλύτερα στην πόλη. Η μουσική που συνόδευε τις βόλτες μας, ήταν σχεδόν αποκλειστικά από τον Retro fm, τον ραδιοφωνικό σταθμό που πρωτοακούσαμε στο τρένο από τη Μόσχα. Ήταν ιδανική μουσική υπόκρουση, γιατί έπαιζε συχνά 70's ρομαντικές μελωδίες!
Μέσα στην πόλη διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα νησάκι, που το είδαμε μόνο γύρω γύρω και στην επιφάνειά του διαδραματίζονταν διάφορα αξιοπερίεργα:
Απ' ό,τι διαβάσαμε αργότερα, το νησάκι αυτό φιλοξενεί πίσω από τα τείχη του ένα φρούριο, το φρούριο Πέτρου και Παύλου, που ξεκίνησε να χτίζεται το 1703, κάνοντας την εκκίνηση για την ανέγερση όλης της μετέπειτα πόλης. Μετέπειτα, ο αρχιτέκτονας Domenico Trezzini ανέλαβε το χτίσιμο ή τον επανασχεδιασμό κάποιων σημαντικών κτιρίων και οχυρωματικών έργων του νησιού.
Τα πιο σημαντικά έργα του Trezzini στο νησί, είναι ο Καθεδρικός Ναός των Αγίων Πέτρου
και Παύλου, η Πύλη του Πέτρου, η αντικατάσταση των αρχικών ξύλινων τειχών του φρουρίου. Εκτός από τα μέγαρα και τα άλλα μνημεία που βρίσκονται εκεί, υπάρχουν και ομαδικοί τάφοι, τόποι βασανιστηρίων, κελιά, φυλακές, μέσα στους προμαχώνες των τειχών. Μέχρι κι ο Ντοστογιέφσκι πέρασε 8 μήνες κρατούμενος, στην απομόνωση αυτού του φρουρίου.
Ένα πρωτόγνωρο θέαμα, που είδαμε εξ αποστάσεως: ανθρώπους να κάνουν ηλιοθεραπεία με τα μαγιό τους, κατά μήκος του ποταμιού. Ελπίζω να μην έκαναν και μπάνιο...!
Άλλοι πάνε Μύκονο και Σεϋχέλλες για τα μπάνια του λαού,
κι άλλοι, όχι και τόσο τυχεροί, συνωστίζονται στο ποτάμι, για μια θέση στον ήλιο.
Με θλιμμένη σκέψη και προβληματισμό, γι' αυτά που μόλις είδαμε,
απομακρυνόμαστε από το κέντρο...
...Βλέπουμε μια εκκλησία, στο χαρακτηριστικό ρώσικο στυλ, στα περίχωρα της πόλης.
Εδώ οι τρούλοι δε μοιάζουν με παγωτά, αλλά με μπάλες χριστουγεννιάτικου δέντρου!
Διαβάζοντας κατόπιν τον ταξιδιωτικό οδηγό, καταλάβαμε πολλά για το μέρος που μόλις περάσαμε. Όλα τα παραπάνω λοιπόν, διαδραματίστηκαν σε ένα άλλο νησί, το νησί Βασιλιέφσκι και συγκεκριμένα στην Ανατολική του άκρη, που ονομάζεται Στρέλκα. Οι ναυτικοί συμβολισμοί και στολισμοί δεν ήταν διόλου τυχαίοι, γιατί στην περιοχή αυτή βρισκόταν το Ναυτικό Μουσείο. Το κτίριο του Ναυτικού Μουσείου αρχικά στέγαζε το Χρηματιστήριο της πόλης. Λόγω της ανόδου του κομμουνιστικού καθεστώτος στην εξουσία, το Χρηματιστήριο έκλεισε, και μετά από χρόνια μετατράπηκε σε μουσείο. Από τον Ιούλιο του 2013, το Ναυτικό Μουσείο μεταστεγάστηκε και λειτουργεί πλέον στο κτίριο ενός παλιού στρατόπεδου του Ρώσικου Πολεμικού Ναυτικού.
Οι κόκκινες κολώνες ήταν δύο, και ονομάζονταν Εμβολοφόρες Στήλες. Αρχικά χρησιμοποιούνταν ως φάροι. Τώρα πια, φωτίζουν μόνο σε εορταστικές περιστάσεις. Τα γλυπτά που βρίσκονται στη βάση τους, συμβολίζουν τους τέσσερις ποταμούς της Ρωσίας: τον Νέβα (που περνάει και μέσα από την Πετρούπολη), τον Βόλγα, τον Δνείπερο και τον Βολκόφ, ενώ πάνω στην κολώνα, προεξέχουν τα έμβολα από πλώρες καραβιών.
Οι δύο Εμβολοφόρες Στήλες πλαισιώνουν μια μεγάλη ημικυκλική πλατεία, με γκαζόν, που εκτείνεται προς τον ποταμό Νέβα και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Ναυτικό Μουσείο. Εκεί πηγαίνουν συχνά τα νιόπαντρα ζευγάρια για γαμήλιες φωτογραφήσεις, λόγω του ρομαντικού ντεκόρ και της απεριόριστης θέας στο ποτάμι και στα Χειμερινά ανάκτορα, που βρίσκονται στην άλλη όχθη.
Πηγή έμπνευσης των Εμβολοφόρων Στηλών είναι οι αντίστοιχες ρωμαϊκές στήλες, που φτιάχνονταν για τον εορτασμό ναυτικών θριάμβων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, που μοιάζει αρκετά, είχε ανεγερθεί στην Αγορά της Αρχαίας Ρώμης, με αφορμή τη νίκη του Gaius Duilius σε ναυμαχία κόντρα στους Καρχηδόνιους, το 260 π.Χ. Αντίστοιχα, πηγή έμπνευσης για τον αρχιτέκτονα, όσον αφορά το Ναυτικό Μουσείο, ήταν ο Ναός της Ήρας στην Ποσειδωνία (Paestum), στη νότια Ιταλία.
Τόσο οι Στήλες όσο και το Ναυτικό Μουσείο, είχαν σχεδιαστεί από τον Jean-François Thomas de Thomon, ο οποίος είχε φοιτήσει στην Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης. Σε αυτή την παιδεία, οφείλονται κατά πάσα πιθανότητα κι οι επηρροές του από τον Ρωμαϊκό πολιτισμό και τέχνη.
...Κι έτσι, περνώντας το νησί Βασιλιέφσκι, επιστρέφουμε στην άλλη μεριά της πόλης.
Ας αλλάξουμε σκηνικό, για περισσότερη ηρεμία και χαλάρωση, κι ας μεταφερθούμε
στα περίφημα κανάλια της Αγ.Πετρούπολης.
Μέσα στην πόλη διαπιστώσαμε ότι υπήρχε ένα νησάκι, που το είδαμε μόνο γύρω γύρω και στην επιφάνειά του διαδραματίζονταν διάφορα αξιοπερίεργα:
Στο βάθος διακρίνεται η εκκλησία του Πέτρου και Παύλου
Απ' ό,τι διαβάσαμε αργότερα, το νησάκι αυτό φιλοξενεί πίσω από τα τείχη του ένα φρούριο, το φρούριο Πέτρου και Παύλου, που ξεκίνησε να χτίζεται το 1703, κάνοντας την εκκίνηση για την ανέγερση όλης της μετέπειτα πόλης. Μετέπειτα, ο αρχιτέκτονας Domenico Trezzini ανέλαβε το χτίσιμο ή τον επανασχεδιασμό κάποιων σημαντικών κτιρίων και οχυρωματικών έργων του νησιού.
Τα πιο σημαντικά έργα του Trezzini στο νησί, είναι ο Καθεδρικός Ναός των Αγίων Πέτρου
και Παύλου, η Πύλη του Πέτρου, η αντικατάσταση των αρχικών ξύλινων τειχών του φρουρίου. Εκτός από τα μέγαρα και τα άλλα μνημεία που βρίσκονται εκεί, υπάρχουν και ομαδικοί τάφοι, τόποι βασανιστηρίων, κελιά, φυλακές, μέσα στους προμαχώνες των τειχών. Μέχρι κι ο Ντοστογιέφσκι πέρασε 8 μήνες κρατούμενος, στην απομόνωση αυτού του φρουρίου.
κι άλλοι, όχι και τόσο τυχεροί, συνωστίζονται στο ποτάμι, για μια θέση στον ήλιο.
Με θλιμμένη σκέψη και προβληματισμό, γι' αυτά που μόλις είδαμε,
απομακρυνόμαστε από το κέντρο...
Εδώ οι τρούλοι δε μοιάζουν με παγωτά, αλλά με μπάλες χριστουγεννιάτικου δέντρου!
Κάποια δείγματα σύγχρονης αρχιτεκτονικής, αμφιλεγόμενης αισθητικής.
Περνάμε πάνω από μια γέφυρα,
διακοσμημένη με το σύμβολο της τρίαινας στο κάγκελο.
(στο βάθος διακρίνεται το νησάκι με το φρούριο)
Αυτού του είδους η κολώνα στόλιζε την περιοχή,
κοντά στην γέφυρα που μόλις περάσαμε.
Πάνω στην κολώνα φιγουράρουν και πάλι, ναυτικά μοτίβα.
Κάπου εκεί κοντά στο νησάκι είχε προσαράξει, μάλλον για πάντα, μια μπαταρισμένη βάρκα.
Πάνω της γράφει ΦΙΤΝΕΣΣ με κυριλλικούς χαρακτήρες.
Μακάρι να 'ξερα τι φιλοξενεί στο εσωτερικό της...
Μια μικρή ομήγυρη που συσκεπτόταν κοντά στη γέφυρα, άγνωστο το θέμα,
άγνωστο κι από πού το 'σκασαν. Μάλλον από γάμο...
Οι κόκκινες κολώνες ήταν δύο, και ονομάζονταν Εμβολοφόρες Στήλες. Αρχικά χρησιμοποιούνταν ως φάροι. Τώρα πια, φωτίζουν μόνο σε εορταστικές περιστάσεις. Τα γλυπτά που βρίσκονται στη βάση τους, συμβολίζουν τους τέσσερις ποταμούς της Ρωσίας: τον Νέβα (που περνάει και μέσα από την Πετρούπολη), τον Βόλγα, τον Δνείπερο και τον Βολκόφ, ενώ πάνω στην κολώνα, προεξέχουν τα έμβολα από πλώρες καραβιών.
Οι δύο Εμβολοφόρες Στήλες πλαισιώνουν μια μεγάλη ημικυκλική πλατεία, με γκαζόν, που εκτείνεται προς τον ποταμό Νέβα και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το Ναυτικό Μουσείο. Εκεί πηγαίνουν συχνά τα νιόπαντρα ζευγάρια για γαμήλιες φωτογραφήσεις, λόγω του ρομαντικού ντεκόρ και της απεριόριστης θέας στο ποτάμι και στα Χειμερινά ανάκτορα, που βρίσκονται στην άλλη όχθη.
Πηγή έμπνευσης των Εμβολοφόρων Στηλών είναι οι αντίστοιχες ρωμαϊκές στήλες, που φτιάχνονταν για τον εορτασμό ναυτικών θριάμβων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, που μοιάζει αρκετά, είχε ανεγερθεί στην Αγορά της Αρχαίας Ρώμης, με αφορμή τη νίκη του Gaius Duilius σε ναυμαχία κόντρα στους Καρχηδόνιους, το 260 π.Χ. Αντίστοιχα, πηγή έμπνευσης για τον αρχιτέκτονα, όσον αφορά το Ναυτικό Μουσείο, ήταν ο Ναός της Ήρας στην Ποσειδωνία (Paestum), στη νότια Ιταλία.
Τόσο οι Στήλες όσο και το Ναυτικό Μουσείο, είχαν σχεδιαστεί από τον Jean-François Thomas de Thomon, ο οποίος είχε φοιτήσει στην Γαλλική Ακαδημία της Ρώμης. Σε αυτή την παιδεία, οφείλονται κατά πάσα πιθανότητα κι οι επηρροές του από τον Ρωμαϊκό πολιτισμό και τέχνη.
...Κι έτσι, περνώντας το νησί Βασιλιέφσκι, επιστρέφουμε στην άλλη μεριά της πόλης.
To σήμα του stop στα ρώσικα!
Η αντίστροφη μέτρηση στο φανάρι, πάνω στην πρόσοψη του κτιρίου.
Σίγουρα το βράδυ, οι ένοικοι του πρώτου ορόφου θα τα βλέπουν όλα τρικολόρε!
Lada Sputnik, έτοιμο για απογείωση.
Θα ήταν μια καλή λύση για την κίνηση στους δρόμους, που ήταν άστα να πάνε...
Στενοί δρόμοι, άγχος, στρες, κλάκσον, καυσαέρια...
στα περίφημα κανάλια της Αγ.Πετρούπολης.
Τα κανάλια ήταν πολλά, πάρα πολλά, ίσως περισσότερα κι από αυτά της τηλεόρασης...
Και για να κλείσουμε, να μερικές από τις προσόψεις που μας εντυπωσίασαν.
Δυστυχώς, για πολλές από αυτές, δεν εντοπίσαμε περαιτέρω στοιχεία.
To Incanto -όνομα και πράγμα- μας γοήτευσε, μόνο που δεν ξέρουμε τον δημιουργό του,
ούτε την ιστορία του.
Στα αριστερά, διακρίνεται το Χειμερινό Ανάκτορο, νυν Ερμιτάζ.
Σχεδιασμένο από τον Bartolomeo Rastrelli, για λογαριασμό της τσαρίνας Eλισάβετ της Α'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου