ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ

Το τρένο για τον Βορρά, τελικά καμία σχέση δεν είχε με το βαγονέτο του Κατιόνακ. Η διαρρύθμισή του ήταν όπως περίπου το βαγονέτο που είχε δει η Ιβάννα, που θύμιζε νοσοκομειακό κοινόβιο, τότε στο τρένο του τρόμου. Υπό κανονικές συνθήκες, το τρένο που μας φιλοξενούσε τώρα, αποτελούταν από απλά βαγονέτα με καθίσματα - πολυθρόνες και στη μέση τους διάδρομο, που όμως ήταν πτυσσόμενες και γίνονταν κρεβάτια.

Το κάπνισμα απαγορευόταν σε όλο το τρένο. Στα μοναδικά σημεία που φαινόταν ότι μπορούσες να καπνίσεις, ήταν ανάμεσα στα βαγόνια. Εκεί η Αντιγκόνα την άραξε αρκετή ώρα, ακούγοντας μουσική που ηχούσε από τα μεγάφωνα του τρένου, και παρακολουθούσε το πηγαιν' έλα των ανθρώπων. Συνέβαινε κάτι πρωτόγνωρο σ'αυτό το τρένο: o κόσμος περίμενε υπομονετικά στην ουρά για να κάνει την τουαλέτα του, να πλύνει τα δόντια, να αλλάξει τα ρούχα και να φορέσει πιτζάμες, σαν να ήταν στο σπίτι του! Η Ιβάννα μετά από αυτό ένιωσε σαν τον λέτσο, που είχε ανέβει στην κουκέτα της και δεν είχε βγάλει καν τα παπούτσια της...

Η μουσική ήταν ιδανική για την περίπτωση, έπαιζαν σε δυνατή ένταση ανάλαφρα σουξέ άλλων δεκαετιών. Όπως διαπιστώσαμε αργότερα, στην περιπλάνησή μας στην Ρωσία, ήταν ο μεγάλης εμβέλειας σταθμός Retro Fm, που είχε στο πρόγραμμά του αποκλειστικά πιο ρετρό μουσική, κι αμέσως τον αγαπήσαμε.

                                         

 

Επειδή ήμασταν πολύ κουρασμένες, δεν κάναμε βόλτες για εξερεύνηση στο τρένο και ξεραθήκαμε αμέσως στον ύπνο. Όταν πλέον ξημέρωσε, ήταν όλοι στο πόδι, με τα κανονικά τους ρούχα, πάντα πλυμένοι και καθαροί, είχαν μαζέψει τα κρεβάτια τους και τα είχαν ξανακάνει πολυθρόνα. Πολλοί από αυτούς κρατούσαν το χαρακτηριστικό ρώσικο μεταλλικό κύπελλο για ζεστά ποτά, και απολάμβαναν το πρωινό τσάι τους. Μετά από ένα ολονύκτιο ταξίδι, είχαμε φτάσει στον επόμενο προορισμό μας, την πόλη των τσάρων, Αγ. Πετρούπολη, πρώην Λένινγκραντ.