ΤΟ ΣΠΙΤΙ - ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ

Όπως είχαμε διαπιστώσει ήδη από τη Μόσχα, τα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα για μας ήταν τα σπίτια-μουσεία. Έτσι λοιπόν δε μπορούσε να μας ξεφύγει το σπίτι που έζησε ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής του, από το 1878 έως το 1881.

'Οποιος είναι φανατικός αναγνώστης του Ντοστογιέφσκι και βρεθεί στην πόλη, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεπτεί αυτό το μουσείο, για να ζήσει και στην πραγματικότητα την ατμόσφαιρα που περιγράφει ο συγγραφέας στα βιβλία του (μιας και πολλές από τις διηγήσεις του, εκτυλίσσονται στη συγκεκριμένη γειτονιά, και στην Αγ. Πετρούπολη γενικότερα).

Αρχικά, το σπίτι δεν είχε διατηρηθεί όπως το άφησε ο συγγραφέας. Όμως μετά από πολλά χρόνια ανακαινίστηκε, σύμφωνα με μαρτυρίες οικείων του προσώπων, κι εμπλουτίστηκε σιγά σιγά με προσωπικά του αντικείμενα και έπιπλα.

Ξεκινάμε την περιήγηση;

Ανεβαίνουμε τα σκαλιά για να πάμε στον δεύτερο όροφο.

 Η πρώτη εντύπωση: το μικρό σαλονέτο-καθιστικό του σπιτιού.

 Το κουτί που o Nτοστογιέφσκι φύλαγε και έστριβε τον ταμπάκο του...

 Περνώντας από το σαλονέτο στον διάδρομο... 

... μας περιμένει μια μικρή έκπληξη: το καπέλο του Ντοστογιέφσκι μέσα σε γυάλα! 

Το γραφείο, στο οποίο έγραψε τους Αδερφούς Καραμάζωφ. Το ρολόι είναι σταματημένο στις 8 και 36 της 28ης Ιανουαρίου 1881, την ώρα που ο Ντοστογιέφσκι άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο. 

Η τραπεζαρία τακτοποιημένη, σαν μόλις η οικογένεια Ντοστογιέφσκι να πήρε το πρωινό της.
Όμως κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να είχε συμβεί, γιατί σύμφωνα μ' ένα επεξηγηματικό φυλλάδιο που περιέγραφε τις συνήθειες της οικογένειας, μαζεύονταν όλοι μαζί μόνο για το δείπνο. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο Ντοστογιέφσκι έγραφε, από τότε ακόμα που ήταν νέος, μόνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, ούτως ώστε να δουλεύει απερίσπαστος, με απόλυτη ησυχία. Επόμενη συνέπεια ήταν, να ξυπνά μετά το μεσημέρι.


Το φυλλάδιο έγραφε ακόμα:

He started work at 11-12 p.m. and worked till 5-6 o' clock in the morning. Then he had a rest, woke after noon and then, as the writer's daughter recollected, if he was in good mood, he used to murmur "Please don't wake me at down". He used to come to the dining room and made himself tea. Dostoevsky asked to keep the samovar always hot. He drank very strong tea and believed that nobody but him could make such tea. If tea was made by Anna Grigorievna, his wife, he would drink it saying, "Oh, how miserable I am!"

In the daytime he was busy with his activities, and at 6 o' clock in the evening the whole family gathered in the dining room. Dostoevsky was fond of shopping, when he was shopping at the corner of Vladimirsky and Nevsky Prospekt appetizers and sweets, he would call at the Filippov's bakery to buy a kalatch or roll for lunch...He liked white pastila, honey, Kiev jam, chocolate, blue raisins, marmalade and fruit jelly. He liked hot coffee, almost boiling, and would go to his room with his cup, holding a candlestick and a napkin in the left hand and a cup of coffee in the right. He enjoyed staying alone with his cup for a while and was annoyed when somebody bothered him with a talk. Lunch finished at 7 and he enjoyed staying alone till 8 or half past 8, then he got dressed and went for a walk.

             Πράσινη τσόχα βλέπω... ως γνωστόν ο Ντοστογιέφσκι ήταν μεγάλος τζογαδόρος με αρρωστημένο πάθος για το χαρτί. Μετά από κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες, ευτυχώς τα κατάφερε να απεξαρτηθεί.

Tίποτε όμως από αυτά δεν είχε να κάνει με την χαρτοπαιξία, 
αλλά ήταν το παιδικό δωμάτιο!

Παιχνίδια βρίσκονταν παντού, δίνοντας ένα πολύ ξεχωριστό χρώμα. Μαζί και το εικονογραφημένο βιβλίο που λέγεται ότι διάβαζε ο Ντοστογιέφσκι στα παιδιά του. 

Τα πορσελάνινα αντικείμενα είχαν κι αυτά την τιμητική τους και τα συναντούσες σε διάφορους χώρους του σπιτιού, όχι μόνο στην τραπεζαρία.

Το σεκρετέρ του Ντοστογιέφσκι μαζί μ' ένα χειρόγραφό του.

Φεύγουμε από το διαμέρισμα του Ντοστογιέφσκι και μεταφερόμαστε σε άλλο χώρο, στο ίδιο κτίριο, όπου φιλοξενείται συλλογή με αντικείμενα και φωτογραφίες -σχετικά με τον Ντοστογιέφσκι, πάντοτε. Ο πολύ χαμηλός φωτισμός προκαλούσε ατμόσφαιρα μυστηρίου και νουάρ...

 Μια ρώσικη ρουλέτα! Πού είναι το όπλο;

             Η νεκρική μάσκα του Ντοστογιέφσκι.

(τι μόδα κι αυτή τότε παλαιά, με τις νεκρικές μάσκες..;)

 ... και κάποια από τα μπιλιετάκια και χαρτικά του.

Η σκάλα στο σπίτι του Ρασκόλνικοφ (ήρωα του Ντοστογιέφσκι) 
-έργο του Β. Κostygov (1993)

Στα δεξιά ο Ντοστογιέφσκι, παρέα με τον Chokan Valikhanov 
(φωτογραφία του N.Leibin, Semipalatinsk, 1858).

         H θέα από το σπίτι προς το δρόμο. Διακρίνεται ελάχιστα στα αριστερά η εκκλησία του αγίου Βλαδίμηρου, στην οποία ο Ντοστογιέφσκι ήταν τακτικός θαμώνας.

Η πολυκατοικία που στεγάζει το σπίτι-μουσείο. (Kuznechnyy pereulok 5/2)