Περάσαμε και την επόμενη, σχετικά μεγάλη πόλη, ονόματι Pori (83.000 χιλιάδων κατοίκων, με μεγαλύτερη καλοκαιρινή ατραξιόν του, το διεθνές Pori Jazz Festival που πραγματοποιείται από το 1966 και στο οποίο έχουν εμφανιστεί τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ) συνεχίζοντας χωρίς κανένα φραγμό, αλλά και χωρίς συγκεκριμένο προορισμό, την πορεία μας προς τον Βορρά.
Η απόλυτη ελευθερία κινήσεων όμως, είχε κι ένα φρένο. Δεν ήταν άλλο από τη νύστα, που αργά ή γρήγορα θα έκανε την εμφάνισή της. 'Αλλωστε το ταξίδι στο άγνωστο, εκείνη την ώρα, δεν είχε νόημα. Η Φινλανδία είχε πιο πολύ ενδιαφέρον όταν είχε φως κι αντικρύζαμε σε όλο του το μεγαλείο, τον υπέροχό της ουρανό.
Σταματήσαμε λοιπόν και αράξαμε σχεδόν πάνω στο δρόμο, σε ένα βενζινάδικο. Βρισκόταν σε ένα κομβικό σημείο λίγο έξω από την μικρή πόλη Merikarvia, όπως διαπιστώσαμε εκ των υστέρων. Η τοποθεσία αυτή, ονομαζόταν Tuorila.
Ξυπνώντας με το καλό, διαπιστώσαμε ότι απέναντι από το σημείο που είχαμε παρκάρει, υπήρχε και πάλι ένας καφενές, σε πολύ κοντινή απόσταση. Το όνομά του, Lady Pub. Ό,τι έπρεπε για τη γυναικοπαρέα μας! 'H μήπως ήταν μπαρ με κονσομασιόν; Εξωτερικά τουλάχιστον, δεν έδειχνε σαν κάτι τέτοιο.
Η διακόσμηση του bar δεν συμβάδιζε και πολύ με το όνομα, δεν ήταν δηλαδή και τόσο girly, όμως μας άφησε άριστες εντυπώσεις, λόγω του πολύ ξεχωριστού του ντεκόρ. Λες να 'ταν τελικά κάτι αντίστοιχο με τα δικά μας πάλι ποτέ σκυλάδικα των εθνικών και επαρχιακών δρόμων;
Διέθετε μεγάλη πίστα και τραπεζάκια γύρω γύρω...
...κι ακριβώς δίπλα στα φρουτάκια ένα υπέροχο, καλογυαλισμένο, επίχρυσο τρακτέρ!
Δε νομίζω να φυτίλιαζε εδώ τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, η τοπική αγροτιά;
Τελικά πέτυχε διάνα την κλασική επιλογή για πρωινό (= ομελέτα)!
Mακάρι να είχαμε κι αυτούς τους μεταλλάδες αγγέλους να μας τραγουδάνε, όμως το timing δεν ήταν το σωστό...
Κατά τα φαινόμενα λοιπόν, η Lady pub ήταν επαρχιακό ροκάδικο, με ιδιαίτερο στυλ που δεν είχαμε ξανασυναντήσει πουθενά, ούτε καν σε μεγάλη πόλη. Πολύ καλή φάση! Και μερακλής το αφεντικό.
Η Ιβάννα ξεφύλλιζε για να περάσει η ώρα, πίνοντας σκέτο καφέ φίλτρου, ένα διαφημιστικό φυλλάδιο, που παρουσίαζε τις δραστηριότητες που πρόσφερε η διαμονή στο χωριό Merikarvia.
Eπίσκεψη στις περιοχές της Merikarvia, Brändö (που διέθετε και camping) και Kuneli
Βολτούλα και ξενάγηση από τον κο Hessun TAKSI...
'Η εναλλακτικά για ακόμα περισσότερη ηρεμία και χαλάρωση, βαρκάδα και ψάρεμα. Το επίσημο site της Merikarvia , παρουσιάζει το αρχιπέλαγος Oura, που βρίσκεται σε απόσταση 8 χιλιομέτρων από την ακτή, ως "exotic,amazing and filled with memorable sceneries and sunshine". Πράγματι πρέπει να 'ταν εντυπωσιακό, δεδομένου ότι ανήκει στις προστατευόμενες περιοχές NATURA 2000. Κρίμας όμως που ούτε κι αυτό το είδαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου