Την τρίτη μέρα μας στη Μόσχα, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα από τα ωραιότερα σπίτια - μουσεία, το σπίτι του Γκόρκι. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα της Art Nouveau στη Ρωσία, όπως επίσης και το ξενοδοχείο Μετροπόλ, το οποίο βλέπαμε καθημερινά επειδή ήταν στον δρόμο μας.
Το ξενοδοχείο Μετροπόλ
Ξενοδοχείο Μετροπόλ: σε σχέδια του Ουίλιαμ Ουόλκοτ, χτίστηκε ανάμεσα στο 1899 με 1905. 'Εχει φιλοξενήσει μέχρι και τον Μάικλ Τζάκσον (λέει ο τουριστικός οδηγός). Για το εσωτερικό του δεν έχουμε άποψη, γιατί δεν το επισκεφτήκαμε. Η πρόσοψή του είναι ναι μεν πολύ ωραία, (στην κορυφή της έχει το έργο του Μιχαήλ Βρούμπελ, με τίτλο "Η μακρινή πριγκίπισσα") αλλά δεν σε προιδεάζει για υπερβολική χλιδή. Για να το έχει διαλέξει όμως ο Μάικλ, κάτι θα 'ξερε...
Άλλο ένα εντυπωσιακό κτίριο, πάνω στον ίδιο δρόμο. Δεν έχω ιδέα τι στέγαζε.
Κι ας πάμε στο σπίτι του Γκόρκι, στην οδό Νικίτσκαγια. Είναι κι αυτό ένα εξαιρετικό δείγμα της Art Nouveau (модерн στα ρώσικα), φτιαγμένο από τον Φιοντόρ Σέχτελ, το 1900. Αρχικά διέμενε εκεί ο Στεπάν Ριαμπουσίνσκι, που ανήκε στην διάσημη οικογένεια των πλούσιων φιλότεχνων Ριαμπουσίνσκι.
O Σέχτελ είχε χτίσει για λογαριασμό της οικογενείας όχι μόνο οικήματα, αλλά κι ένα τραπεζικό κατάστημα. Μετά την Ρωσική Επανάσταση, το κτίσμα της οδού Νικίτσκαγια εγκαταλείφθηκε από τον ιδιοκτήτη του και το 1931 ο Στάλιν το χάρισε στον συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, που παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Προηγουμένως, ο Γκόρκι πηγαινοερχόταν στην Ιταλία για λόγους υγείας και για αρκετά χρόνια είχε μείνει στο Κάπρι, για relax και κούρα.
Για να εισέλθεις στον κυρίως χώρο, έπρεπε να φορέσεις αυτά τα παντοφλάκια:
H περίφημη σκάλα του οικήματος. Στο φόντο διακρίνονται τα πανέμορφα βιτρώ,
ενώ στο προσκήνιο η ιδιόρρυθμη μπρούτζινη λάμπα σε σχήμα μέδουσας.
Είσοδος στα ενδότερα. Η σαλοτραπεζαρία του Γκόρκι με θέα σ' έναν φανταστικό,
καταπράσινο κήπο.
Συνέχεια της περιήγησης και στα άλλα δωμάτια:
Το υπνοδωμάτιο, λιτό αλλά ονειρεμένο
H βιβλιοθήκη, που περιλάμβανε τη συλλογή βιβλίων του Γκόρκι, κι έπιανε
όλους τους τοίχους του δωματίου.
Κι εγώ στη θέση του θα είχα ξεμυαλιστεί, αν έμενα σ' έναν τέτοιο παράδεισο ...
Σε ξεχωριστό χώρο της έπαυλης, υπήρχε αίθουσα που φιλοξενούσε
μια μικρή έκθεση ζωγραφικής.
Χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, στις πόρτες, στα παράθυρα, στα κάγκελα. Σ' αυτή την παραμυθένια έπαυλη, ήταν προσεγμένη μέχρι κι η παραμικρή λεπτομέρεια.
Κάθε πόρτα είχε και τον δικό της, ξεχωριστό σχεδιασμό.
Η πίσω όψη του ξενοδοχείου, περιφρουρούμενη από αστυνομικά οχήματα -σίγουρα εποχής USSR...
Άλλο ένα εντυπωσιακό κτίριο, πάνω στον ίδιο δρόμο. Δεν έχω ιδέα τι στέγαζε.
Κι ας πάμε στο σπίτι του Γκόρκι, στην οδό Νικίτσκαγια. Είναι κι αυτό ένα εξαιρετικό δείγμα της Art Nouveau (модерн στα ρώσικα), φτιαγμένο από τον Φιοντόρ Σέχτελ, το 1900. Αρχικά διέμενε εκεί ο Στεπάν Ριαμπουσίνσκι, που ανήκε στην διάσημη οικογένεια των πλούσιων φιλότεχνων Ριαμπουσίνσκι.
O Σέχτελ είχε χτίσει για λογαριασμό της οικογενείας όχι μόνο οικήματα, αλλά κι ένα τραπεζικό κατάστημα. Μετά την Ρωσική Επανάσταση, το κτίσμα της οδού Νικίτσκαγια εγκαταλείφθηκε από τον ιδιοκτήτη του και το 1931 ο Στάλιν το χάρισε στον συγγραφέα Μαξίμ Γκόρκι, που παρέμεινε εκεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Προηγουμένως, ο Γκόρκι πηγαινοερχόταν στην Ιταλία για λόγους υγείας και για αρκετά χρόνια είχε μείνει στο Κάπρι, για relax και κούρα.
Για να εισέλθεις στον κυρίως χώρο, έπρεπε να φορέσεις αυτά τα παντοφλάκια:
ενώ στο προσκήνιο η ιδιόρρυθμη μπρούτζινη λάμπα σε σχήμα μέδουσας.
Η λάμπα, όπως φαινόταν από πάνω. Βιτρώ Tiffany που θύμιζε καβούκι χελώνας, ενώ το κάτω μέρος του φωτιστικού έμοιαζε με μέδουσα. Σουρεαλιστικό ...
Ανεβαίνοντας προς τα πάνω...
Υπέροχο μπαλκονέτο αλλά μη προσβάσιμο, καθαρά διακοσμητικό.
καταπράσινο κήπο.
Συνέχεια της περιήγησης και στα άλλα δωμάτια:
όλους τους τοίχους του δωματίου.
Το γραφείο, η γραφομηχανή, ιδιόχειρα σημειώματα κι άλλα μικροαντικείμενα του Γκόρκι.
Η περίοδος που έζησε σ'αυτό το σπίτι, δεν ήταν ιδιαίτερα παραγωγική συγγραφικά.Κι εγώ στη θέση του θα είχα ξεμυαλιστεί, αν έμενα σ' έναν τέτοιο παράδεισο ...
μια μικρή έκθεση ζωγραφικής.
Χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, στις πόρτες, στα παράθυρα, στα κάγκελα. Σ' αυτή την παραμυθένια έπαυλη, ήταν προσεγμένη μέχρι κι η παραμικρή λεπτομέρεια.
Διάφορα μπιμπελό, διάσπαρτα ακόμα και στις σκάλες.
Κίονας με κιονόκρανο - πρωτότυπου και ανεπανάληπτου - ρωσικού ρυθμού.
Καμία επιφάνεια δεν έμενε γυμνή. Το ταβάνι φιλοξενούσε κι αυτό περίτεχνες, ακατάληπτες,
διακοσμητικές παρεμβάσεις.
Ο αρχιτέκτονας είχε αστείρευτη φαντασία, τέλος ...
** (Για τη συνέχεια, κάντε κλικ στις "Παλαιότερες αναρτήσεις".)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου