Ώσπου το τρένο ξεκίνησε και είδαμε τη Θεσσαλονίκη να χάνεται. Πρώτη στάση στα σύνορα. Κατεβήκαμε στο μαγαζάκι του σταθμού κι αγοράσαμε αλκοόλ, συγκεκριμένα Μπέιλιζ και νερό. Κοιτάξαμε στο καφενείο του σταθμού, όπου μας κοιτούσαν με μάτια λάγνα οι θαμώνες του καφενέ ...
ΑΝΤΙΓΚΟΝΑ: Ένιωσα ότι μπαίνουμε σε έναν καινούργιο πολιτισμό, ο αέρας ήταν διαφορετικός. Οι άνθρωποι στον σταθμό κοιτώντας τα τρένα που περνούσαν, έβλεπαν μαζί και τα όνειρά τους να χάνονται, ή να έρχονται...
Νιώσαμε αμέσως τη διαφορά, ακόμα κι ο τρόπος που μας κοίταζε και μας χαιρέτησε ένα παιδάκι κοντά στις γραμμές μας έδειξε ότι μπαίνουμε σε ξένα εδάφη.
Λόγω της έχθρας για το όνομα της Μακεδονίας, υπήρχαν φήμες για κακή μεταχείριση των ταξιδιωτών, ότι δημιουργούσαν φοβερά προβλήματα στους 'Ελληνες. Για μερικούς ακόμα λεγόταν ότι τους παρακρατούσαν τα διαβατήρια και δεν τους άφηναν να συνεχίσουν το ταξίδι.
Όταν το τρένο σταμάτησε για να γίνει ο έλεγχος, μας μοίρασαν έντυπα για να συμπληρώσουμε για τον συνοριακό έλεγχο.
Συμπληρώσαμε τα στοιχεία μας, και περιμέναμε. Ο έλεγχος ήταν τελικά τυπικός, κι έτσι ξεκίνησε και το ταξίδι μας, εκτός συνόρων ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου