Ο Κατιόνακ κι η Μαρίνα είχαν αρχίσει να έρχονται πιο κοντά ...
H Bουδαπέστη από τον καινούργιο σταθμό που μας μετέφεραν φαινόταν πολύ ωραία, σίγουρα βοηθούσε και το γεγονός ότι δε διψούσαμε πια. Αφού πήραμε τα ενεργειακά μας ποτά και η ενέργειά μας έφτασε και πάλι στα ύψη, αρχίσαμε τις βόλτες μέσα κι έξω από το σταθμό, σε κοντινή ακτίνα λίγων μέτρων, και χαζεύαμε την νεολαία που πηγαινοερχόταν. Ήταν βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, κι ο σταθμός δονούταν από πολλά ντεσιμπέλ. Στο εσωτερικό του υπήρχε νάιτ κλάμπ, και άφθονο κέφι. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες που είδαμε κόσμο που έμοιαζε με μας, στο στυλ διασκέδασης και ντυσίματος. Μετά από τόσα κατσικοχώρια, λίγος πολιτισμός και κρύο νερό, δε μας έβλαψε ... όλα έδειχναν ότι είχαμε φτάσει σε μια μεγάλη πρωτεύουσα! Με ενθουσιασμό η Αντιγκόνα γέμισε το θερμός της με τριπλή δόση ενεργειακού ποτού, το μεγαλύτερο που είχε δει ποτέ κι όλο ευτυχία ρούφαγε για να αποκτήσει φτερά, μπας κι αποφύγει την ταλαιπωρία του ταξιδιού και πετάξει μακριά από το μαρτυρικό βαγονέτο...
H Bουδαπέστη από τον καινούργιο σταθμό που μας μετέφεραν φαινόταν πολύ ωραία, σίγουρα βοηθούσε και το γεγονός ότι δε διψούσαμε πια. Αφού πήραμε τα ενεργειακά μας ποτά και η ενέργειά μας έφτασε και πάλι στα ύψη, αρχίσαμε τις βόλτες μέσα κι έξω από το σταθμό, σε κοντινή ακτίνα λίγων μέτρων, και χαζεύαμε την νεολαία που πηγαινοερχόταν. Ήταν βράδυ, περασμένα μεσάνυχτα, κι ο σταθμός δονούταν από πολλά ντεσιμπέλ. Στο εσωτερικό του υπήρχε νάιτ κλάμπ, και άφθονο κέφι. Ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσες μέρες που είδαμε κόσμο που έμοιαζε με μας, στο στυλ διασκέδασης και ντυσίματος. Μετά από τόσα κατσικοχώρια, λίγος πολιτισμός και κρύο νερό, δε μας έβλαψε ... όλα έδειχναν ότι είχαμε φτάσει σε μια μεγάλη πρωτεύουσα! Με ενθουσιασμό η Αντιγκόνα γέμισε το θερμός της με τριπλή δόση ενεργειακού ποτού, το μεγαλύτερο που είχε δει ποτέ κι όλο ευτυχία ρούφαγε για να αποκτήσει φτερά, μπας κι αποφύγει την ταλαιπωρία του ταξιδιού και πετάξει μακριά από το μαρτυρικό βαγονέτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου