ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΚΙ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ ΣΚΥΛΟΣ

Όταν ξανασυγκεντρωθήκαμε με το καλό όλοι οι επιβάτες του βαγονέτου, μας κάλεσαν για μίνι σύσκεψη οι Κάπτεν. Μας ανακοίνωσαν ότι θα κάναμε πολύωρη στάση σε μια όμορφη συνοριακή πόλη της Ουκρανίας, το Τσοπ, κι από εκεί θα περιμέναμε το ρώσικο τρένο που θα μας πήγαινε μέχρι τη Μόσχα. "Μια χαρά χάλια είναι στο Τσοπ" σχολίασε στα ελληνικά η Μαρίνα, χλευάζοντας τον Κατιόνακ μέσα στα μούτρα του.

Ο Κατιόνακ μας πρότεινε να μαζευτούμε μέσα στο τρένο και να μην πάμε στο κλαμπ του σταθμού, γιατί ήταν άγνωστο πότε θα αναχωρούσε και πάλι το βαγονέτο μας. Έτσι κάναμε ένα μίνι πάρτυ τρωγοπίνοντας σε ένα κουπέ, διασκεδάζοντας, με την Μαρίνα να ψέλνει, και τον Κατιόνακ να εκδηλώνεται όλο και πιο φανερά. Με μας ήταν πάντα στριμάδι, ενώ στη Μαρίνα χαμογελούσε πονηρά και με υπονοούμενο...
Κάπως έτσι τελείωσε και η τρίτη καυτή μέρα στο μοναχικό βαγονέτο χωρίς οδηγό, των 7 επιβατών και των 2 Κάπτεν ...

Είχε ήδη ξημερώσει, όταν ξύπνησε η Αντιγκόνα, λίγο πριν να φτάσουμε στα σύνορα με την Ουκρανία. Δεν άργησε να ανοίξει τα μάτια της, και στην προσπάθειά της να κατέβει από το κρεβάτι, διαπίστωσε ότι η περίοδός της είχε υπερβεί τα όρια ασφαλείας και το κουπέ θύμιζε πεδίο μάχης τόσο στη μυρωδιά, όσο και στην όψη. Ευτυχώς υπήρχε η βρύση - όαση μέσα στο κουπέ κι με ένα τοπικό ντουζ ένιωσε και πάλι ελκυστική κι ο χώρος έγινε πιο ανθρώπινος, γιατί πριν θύμιζε σωστό μακελειό.

Η πόρτα κτύπησε, κι ο Κατιόνακ ειδοποίησε για τον έλεγχο των διαβατηρίων. Όλα ήταν έτοιμα. Ετοιμάσαμε τα διαβατήρια και περιμέναμε η καθεμία στο κουπέ της. Είχαμε ανοίξει τις πόρτες διάπλατα και στο βαγονέτο μπήκε η αστυνομία, με τη συνοδεία σκύλων. Η Αντιγκόνα με χαρά στη θέα του σκύλου, πλησίασε να τον χαιδέψει, όμως ο Ουκρανός μπάτσος την συνέτισε με μια αυστηρή φωνή, που κανείς δεν ξέρει τι είπε. Ο σκύλος έδειχνε αναστατωμένος στο συγκεκριμένο κουπέ, πήγε προς το παράθυρο που ήταν η τσάντα της κι άρχισε να μυρίζει ό,τι βρισκόταν γύρω από αυτήν, αλλά και την ίδια την τσάντα. Μύριζε για περίπου δύο λεπτά το χώρο, ίσως επειδή δεν είχε περάσει και πολλή ώρα από το μακελειό, ώσπου ο μπάτσος τον έβγαλε από το κουπέ για να συνεχίσουν τον έλεγχο. Στα υπόλοιπα κουπέ δεν κοντοστάθηκε και πολύ. Μετά από λίγο επέστρεψε μανιασμένος στο κουπέ της Αντιγκόνα, γιατί κάτι του βρωμούσε στην υπόθεση ...

Συνέχισε να μυρίζει την τσάντα, αλλά δεν έδειξε να έχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα.
Ο έλεγχος τελείωσε, όλοι ήμασταν στο πόδι κι έτσι μαζευτήκαμε για να πάρουμε το πρωινό μας, μιλώντας για την πρωινή μας εμπειρία με το σκύλο. Αποφασίσαμε να ψάξουμε τι ήταν αυτό που έκανε το σκύλο να κολλήσει με το συγκεκριμένο κουπέ. Ψάχνοντας την τσάντα βρήκαμε ξεχασμένα ίχνη χόρτου του θεού... και γελάσαμε που την είχαμε γλιτώσει τόσο φθηνά.

Το τρένο ξεκίνησε και η Ουκρανία μας καλωσόριζε ...