ΤΑ ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ

'Ηταν μαύρα μεσάνυχτα όταν φτάσαμε και στα τελευταία σύνορα, και μπήκαμε πλέον στη Ρωσία. Μπήκαν θορυβωδώς και κάνοντας πολύ αισθητή την παρουσία τους, σχεδόν θέλοντας να μας τρομοκρατήσουν, οι Ρώσοι μπάτσοι. Φυσικά, η συνεννόηση μπουζούκι, μπούκαραν μέσα σαν αγριάνθρωποι και σχεδόν μας άρπαξαν τα διαβατήρια. Το παρουσιαστικό τους ήταν επιβλητικό και ψαρωτικό, φορούσαν μπλέ στολή με ψηλό καπέλο, κι έψαχναν τρόπο να μας αγριέψουν. Η ώρα περνούσε, το τρένο ήταν σχεδόν έτοιμο να φύγει, αλλά ακόμα δεν μας είχαν επιστρέψει τα διαβατήρια, ούτε κι ένα βασικό χαρτί που έπρεπε να μας είχαν δώσει στα σύνορα. Τους ψάχναμε παντού και τελικά, σχεδόν σαν να μας έκαναν χάρη, μας έδωσαν επιτέλους πίσω τα διαβατήρια, όμως το έγγραφο που χρειαζόταν για την είσοδό μας στη χώρα, το έδωσαν μόνο στην Ξερξούσκα. Βέβαια εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τη χρησιμότητα αυτού του εγγράφου (που αργότερα θα μας φαινόταν άκρως απαραίτητο), παρ'όλα αυτά ενστικτωδώς το ζητήσαμε τρέχοντας ξοπίσω τους. Μας είχαν ήδη ενημερώσει από την ελληνική αστυνομία, ότι στη Ρωσία η αστυνομία δεν αστειεύεται, κι έτσι θέλαμε να είμαστε και τυπικά καλυμμένες, στην είσοδό μας στο τρελοκομείο. Όμως άντε να βγάλεις άκρη μαζί τους. Μόνο που δε μας δάγκωσαν, σαν τον λύκο με τα τρία γουρουνάκια.
Οι δυσκολίες όμως κι αυτή τη φορά ξεπεράστηκαν και το ταξίδι συνεχίστηκε, με πολύ περισσότερο ενθουσιασμό μιας και φτάναμε επιτέλους όλο και πιο κοντά στον προορισμό μας !