ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ

              Το θέατρο Μπολσόι, under construction (μάλλον ανακαίνιση, θα 'ταν το πιο σωστό...)

         To επίσης διάσημο θέατρο Μάλι (μάλι=μικρό, Μπολσόι= μεγάλο) δίπλα στο Μπολσόι.

Από εδώ πέρασε κι ο Στανισλάβσκι στο ξεκίνημά του, όπως κι άλλες μεγάλες προσωπικότητες του ρώσικου θεάτρου. Παρουσιάζει, σχεδόν αποκλειστικά, κλασικά έργα της θεατρικής δραματουργίας και στεγάζει, σε διπλανό κτίριο, την παλιότερη δραματική σχολή της Μόσχας.

                          Το άλλο μεγάλο ιστορικό πολυκατάστημα της Μόσχας, το Τσουμ.
(Στη μέση, στο βάθος. Δεν το επισκεφτήκαμε. Μάλλον δεν μας το επέτρεπαν τα βαλάντιά μας...)

                          'Αποψη της οδού Πετρόβκα, με το Τσουμ να διακρίνεται στα δεξιά.      

Άλλα διάσημα κτίρια αυτής της οδού είναι το Petrovsky Passage (άλλο ένα πολυκατάστημα για φραγκάτους, σχεδιασμένο όπως και το Γκουμ, από τον Vladimir Shukhov), το θέατρο Μπολσόι (το κανονικό του όνομα είναι θέατρο Πετρόβκα), το κτίριο της Αστυνομίας Εγκλημάτων της Μόσχας.

                         Πρώτη φορά βλέπαμε τόσο μεγάλους δρόμους, μονής κατεύθυνσης,
                                                       μέσα στο κέντρο μιας πόλης...

Σ' αυτούς τους δρόμους κυκλοφορούσαν πολύ συχνά και τα αντίστοιχα, θηριώδη οχήματα.

Δρόμοι τεράστιοι και πολυσύχναστοι,     

στολισμένοι όμως πάντα με πρωτότυπες λουλουδοσυνθέσεις.

Λουλουδοσυνθέσεις παντού, φυσικά, ακόμα κι εδώ, στο Ωδείο της Μόσχας.

                   τη μεγαλύτερη μουσική σχολή της Ρωσίας. Διάσημοι απόφοιτοί του υπήρξαν,
                        μεταξύ άλλων, ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ κι ο Αλεξάντερ Σκριάμπιν.

Το άγαλμα του Πιότρ Τσαϊκόφσκι

Ο Τσαϊκόφσκι ήταν καθηγητής στο Ωδείο μέχρι το 1878. Προς τιμήν του, κάθε χρόνο, διοργανώνεται στη Μεγάλη αίθουσα του Ωδείου, το Διεθνές Μουσικό φεστιβάλ Τσαϊκόφσκι.

Τρελή λεπτομέρεια στο κάγκελο: πεντάγραμμο με νότες!

('Αραγε αντιστοιχεί σε κάποια υπαρκτή μελωδία;)

Ναι! Σύμφωνα με τον ταξιδιωτικό οδηγό μας, οι νότες αυτές

αποτελούν διάφορα μέρη από έργα του Τσαικόφσκι.

Το ειδησεογραφικό πρακτορείο ITAR - ΤΑΣΣ

(Information Telegraph Agency of Russia)

Το θέατρο Μαγιακόφσκι, χτισμένο από τον Konstantin Tersky το 1886.

Την πρόσοψή του (όπως και την πρόσοψη του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας)

επιμελήθηκε ο Φιοντόρ Σέχτελ.

Τυχαία κτίρια που μας τράβηξαν την προσοχή, στην περιοχή της οδού Νικίτσκαγια:

Στη γύρω περιοχή, αλλά και γενικότερα στη Μόσχα, συναντούσες συχνά κτίρια σε παστέλ, χαλαρωτικούς χρωματισμούς, που ταίριαζαν τέλεια με τον συννεφιασμένο ουρανό.

H Mόσχα συνολικά έχει 9 σιδηροδρομικούς σταθμούς. Στον καθένα, υπάρχει ένας ξεχωριστός, μεγάλος προορισμός, μιας κι η χώρα είναι αχανής. Γύρω από τον σταθμό Komsomolskaya του μετρό, υπάρχουν τρεις εξ αυτών:

O σταθμός ("voksal" στα Ρώσικα) Kαζάνσκι, στο φόντο

                      Ο σταθμός Γιαροσλάφσκι (φωτό του Andy Volykhov, από Wikipedia)

Από εδώ ξεκινούν τα τρένα του περίφημου Υπερσιβηρικού κι όλα τα τρένα που οδηγούν σε χώρες της Άπω Ανατολής, Μογγολία, Κίνα...  Εδώ θα συνεχίστηκε η Οδύσσεια του συνεπιβάτη μας στο βαγονέτο, του χοντρούλη κλαψιάρη και της οικογενείας. Αρχιτέκτονας του σταθμού είναι ο Φιοντόρ Σέχτελ, που σχεδίασε το σπίτι του Γκόρκι!

Ο πύργος που διακρίνεται στη μέση είναι το ξενοδοχείο Leningradskaya, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει Hilton. Πρόκειται για έναν από τους 7 Σταλινογοτθικούς πύργους, που αποκαλούνται σκωπτικά από τους Ρώσους "οι 7 αδερφές''. Είναι ένα μιξάζ ρώσικου μπαρόκ ρυθμού, γοτθικού στυλ και ουρανοξύστη. Χτίστηκαν όλοι μαζί την περίοδο 1947 -1953, μάλλον σε κρίση μεγαλομανίας του Στάλιν και με διάθεση να κοντράρει τους αμερικάνικους ουρανοξύστες. Φαίνονται κάπως φρικαλέοι, αλλά σίγουρα έχουν μια έντονη, 100% Ρώσικη προσωπικότητα. Αντίστοιχοι πύργοι υπάρχουν στη Βαρσοβία και το Κίεβο.

Την πρώτη μέρα, κάναμε μια βόλτα τριγύρω από την περιοχή του hostel,

για να ανιχνεύσουμε το μέρος και να πετύχουμε τα καλά γούστα...

Τελικά εκτός από ένα πολύ ωραίο καφέ, ανακαλύψαμε και τις πιο trendy παντόφλες της Μόσχας!


Μια άλλη μέρα, επισκεφτήκαμε μια γειτονιά πιο απόκεντρη (εκεί πετύχαμε δεύτερη φορά το πλανόδιο street party). Ακόμα και στις λιγότερο μνημειώδεις συνοικίες, η Μόσχα ήταν χάρμα οφθαλμών.