¨Ηρθε η ώρα για νυκτερινή βόλτα. Πότε όμως θα πέσει η νύχτα;
Η ώρα είναι 10. Το βράδυ...
11 και μισή το βράδυ. Μάλλον ήγγικεν η ώρα...
Παρ' όλο που το σκοτάδι έπεσε επιτέλους, η πόλη εξακολουθεί να επιμένει στους ρυθμούς
της μέρας και του φωτός, όντας υπέρλαμπρη και φωταγωγημένη στο φουλ.
Όπως και στη Μόσχα, έτσι και στην Πετρούπολη δεν κάναμε ούτε clubbing ούτε το τρελό nightlife, οπότε δεν μπορούμε να εκφέρουμε ολοκληρωμένη άποψη για τη νυχτερινή ζωή της πόλης. Το πρώτο βράδυ ήπιαμε ένα χαλαρό ποτάκι κοντά στο σπίτι, όμως η εμπειρία ήταν κάπως απογοητευτική, γιατί τα ποτά ήταν νερωμένα, (η Αντιγκόνα μάλιστα βρήκε κι ένα μυγάκι στο ποτό της) με συνέπεια να ξενερώσουμε κι εμείς...
Φυσικά περπατούσαμε πολύ, με σκοπό να εντοπίσουμε πιο αυθεντικές και διασκεδαστικές καταστάσεις. Κάτι τέτοιο δυστυχώς, δεν προέκυψε. Το περιστατικό όμως που πραγματικά μας πανικόβαλλε ήταν όταν ένα βράδυ, η Ιβάννα προσέλκυσε την προσοχή ενός μελαχρινού ταξιτζή, που μας ακολουθούσε επίμονα, κατά μήκος τoυ πιο κεντρικού δρόμου της πόλης, της Nevsky Prospect.
Ο ταξιτζής δεν ξεκολλούσε το βλέμμα του από πάνω της, της χαμογελούσε αινιγματικά και με ερωτισμό, κάνοντάς της νεύμα να πλησιάσει στο αυτοκίνητο για να μιλήσουν. Φαινόταν Καυκάσιος και πολύ παθιάρης, αλλά συνάμα πολύ τρομακτικός, μες στη μαύρη μαυρίλα και στο Lada της δεκαετίας του '80. Εκεί που προς στιγμή τον χάσαμε, και λέμε ησυχάσαμε, ξαφνικά τον ξαναείδαμε μπροστά μας, αυτή τη φορά από το αντίθετο ρεύμα! Αρχίσαμε να τρέχουμε, φρικαρισμένες! Για καλή μας τύχη, πέσαμε πάνω σε μια υπόγεια διάβαση, και τρυπώσαμε για να γλιτώσουμε, σαν τους μετροπόντικες...
της μέρας και του φωτός, όντας υπέρλαμπρη και φωταγωγημένη στο φουλ.
Το απόλυτο must για βραδινή βόλτα και ρομαντζάδα, είναι νυκτερινός διάπλους των καναλιών με πλοιάριο.
Αφού υπάρχουν κανάλια, υπάρχουν και πολλά γιοφύρια. Κάποια από αυτά ανοίγουν στα δύο,για να περάσουν τα πλοία από τα κανάλια. Η κίνηση σταματάει υποχρεωτικά για κάποια ώρα,στα σημεία εκείνα. Είναι άλλη μια χαρακτηριστική ατραξιόν της Πετρούπολης.
Όπως και στη Μόσχα, έτσι και στην Πετρούπολη δεν κάναμε ούτε clubbing ούτε το τρελό nightlife, οπότε δεν μπορούμε να εκφέρουμε ολοκληρωμένη άποψη για τη νυχτερινή ζωή της πόλης. Το πρώτο βράδυ ήπιαμε ένα χαλαρό ποτάκι κοντά στο σπίτι, όμως η εμπειρία ήταν κάπως απογοητευτική, γιατί τα ποτά ήταν νερωμένα, (η Αντιγκόνα μάλιστα βρήκε κι ένα μυγάκι στο ποτό της) με συνέπεια να ξενερώσουμε κι εμείς...
Φυσικά περπατούσαμε πολύ, με σκοπό να εντοπίσουμε πιο αυθεντικές και διασκεδαστικές καταστάσεις. Κάτι τέτοιο δυστυχώς, δεν προέκυψε. Το περιστατικό όμως που πραγματικά μας πανικόβαλλε ήταν όταν ένα βράδυ, η Ιβάννα προσέλκυσε την προσοχή ενός μελαχρινού ταξιτζή, που μας ακολουθούσε επίμονα, κατά μήκος τoυ πιο κεντρικού δρόμου της πόλης, της Nevsky Prospect.
Ο ταξιτζής δεν ξεκολλούσε το βλέμμα του από πάνω της, της χαμογελούσε αινιγματικά και με ερωτισμό, κάνοντάς της νεύμα να πλησιάσει στο αυτοκίνητο για να μιλήσουν. Φαινόταν Καυκάσιος και πολύ παθιάρης, αλλά συνάμα πολύ τρομακτικός, μες στη μαύρη μαυρίλα και στο Lada της δεκαετίας του '80. Εκεί που προς στιγμή τον χάσαμε, και λέμε ησυχάσαμε, ξαφνικά τον ξαναείδαμε μπροστά μας, αυτή τη φορά από το αντίθετο ρεύμα! Αρχίσαμε να τρέχουμε, φρικαρισμένες! Για καλή μας τύχη, πέσαμε πάνω σε μια υπόγεια διάβαση, και τρυπώσαμε για να γλιτώσουμε, σαν τους μετροπόντικες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου