Τουλάχιστον προσωρινά, βρέθηκε μια λύση για το θέμα του κουπέ.
Σε μερικές ώρες, κατά το βραδάκι, φτάσαμε στα Σκόπια. Ενώ περιμέναμε αυτές τις στάσεις πώς και πώς, ως μια ευκαιρία να περιπλανηθούμε για σύντομη γνωριμία με τις πόλεις, τελικά το τρένο σταμάτησε στη μέση του πουθενά και δεν άνοιξαν οι πόρτες. Αλλά και να άνοιγαν, πού να πήγαινες; Στην ερημιά;
Ακόμα και να ήθελες να κατεβείς σ΄αυτή την ερημιά ήταν αδύνατον, γιατί οι πόρτες του τρένου μέχρι την αναχώρησή του δεν άνοιξαν ποτέ ...