Την ίδια μέρα που επισκεφτήκαμε το σπίτι του Γκόρκι, κάναμε ένα πέρασμα κι από το σπίτι του Κωνσταντίν Στανισλάβσκι, ενός από τους σημαντικότερους θεατρανθρώπους του 20ού αιώνα, που βρισκόταν εκεί κοντά.
Μας υποδέχτηκε και ξενάγησε στο χώρο, μια αξιαγάπητη γηραιά κυρία, η Νίνα. Μπορεί να μιλούσε αποκλειστικά ρώσικα, αλλά με τις κινήσεις της, την εκφορά του λόγου της και τις μετρημένες, λακωνικές κουβέντες της, γεφύρωσε άψογα το γλωσσικό χάσμα.
H πρώτη εντύπωση, στον προθάλαμο και στους κοινόχρηστους χώρους, δεν ήταν η καλύτερη.
Τοίχοι σε έντονο μπλε χρώμα, σε συνδυασμό με κακόγουστες απομιμήσεις αρχαιοελληνικών κιόνων.
Τα καθίσματα στην είσοδο, μαύρο χάλι...
'Ασπρο, μπλε, καφέ. Συνδυασμός που σκοτώνει ...
Οι φωτογραφίες του Στανισλάβσκι κυριαρχούσαν παντού στον χώρο. 'Ηταν
σαν να επόπτευε τα πάντα, ακόμα και μετά την αναχώρησή του ...
Υπήρχε σαλόνι με πολλές καρέκλες, ένα πιάνο με ουρά και μια μικρή σκηνή.
Εκεί κατά πάσα πιθανότητα γίνονταν οι πρόβες και τα μαθήματα,
σύμφωνα με την πασίγνωστη μέθοδο Στανισλάβσκι.
'Αλλη άποψη της κεντρικής σάλας. Aπό αυτό το θρόνο,
ο Δάσκαλος προέδρευε, συντόνιζε και κατεύθυνε τους μαθητές του.
Τα ταβάνια στο σπίτι του Στανισλάβσκι, μαγνήτιζαν τα βλέμματα προς τον ουρανό ...
Η ξενάγηση συνεχίστηκε στους πιό προσωπικούς χώρους του σπιτιού:
Το γραφείο του Στανισλάβσκι, ο πιο ατμοσφαιρικός χώρος του σπιτιού.
Στο σπίτι υπήρχαν κάποια ιδιαίτερα εκθέματα, όπως ένας από τους πρώτους
φωνόγραφους του Έντισον κι ένα βάζο, δώρο της χορεύτριας Ισιδώρας Ντάνκαν.
Μια -πιο πριβέ- σαλοτραπεζαρία
Το υπνοδωμάτιο της συζύγου του Δασκάλου, Μαρία Λιλίνα
Εννοείται ότι υπήρχε χώρος αφιερωμένος σε διάφορα memorabilia από παραστάσεις, κοστούμια, φωτογραφίες μεγάλων πρωταγωνιστών ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου