ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΣΧΑ

Ε όχι! Αυτό κι αν ήταν γκαντεμιά! Ένα τέτοιο Ρώσικο μανούλι και να το πετύχουμε στο δρόμο της φυγής; Τoo late ...  < 3

                                                                 Born to be wild...


Φεύγοντας από το hostel, είχαμε λίγο χρόνο στη διάθεσή μας για να περιπλανηθούμε κι έτσι είπαμε να πάρουμε τυχαία όποιο λεωφορείο περνούσε, να πηγαίναμε μέχρι το τέρμα και μετά να επιστρέφαμε με το ίδιο. Έτσι κι έγινε. Σχεδόν...

Φρικαλέο κτίριο - μακρυνάρι από 100% μπετόν 

Το γήπεδο της Δυναμό Μόσχας

Το λεωφορείο προχωρούσε, προχωρούσε, κι η ώρα περνούσε. Μόλις είδαμε σταθμό του μετρό μπροστά μας και το γήπεδο της Δυναμό Μόσχας, (το είχε η μέρα με τις ποδοσφαιρικές ομάδες φαίνεται) κατεβήκαμε αμέσως, γιατί φοβηθήκαμε μην ξεμείνουμε στο λεωφορείο. Ευτυχώς ένα μπαρ βρισκόταν δίπλα στο γήπεδο, κι έτσι τρέξαμε ντουγρού προς τα κει για να πιούμε ένα ζεστό καφέ
και να προστατευτούμε από τη βροχή, που ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει.

Το μέρος φαινόταν σαν μια πολύ συμπαθητική περιποιημένη καφετέρια εκ πρώτης όψης, αλλά μόλις άνοιξε η πόρτα, ο πορτιέρης μας είπε ότι το σόου είναι πιο αργά. Βλέποντας τον στύλο στο μέσο της αίθουσας και το μέρος γεμάτο άντρες, καταλάβαμε ότι είχε και στριπ σόου, μάλλον για τους χαρμάνηδες φιλάθλους ...

Μετά από τη σύντομη αυτή στάση, τραβήξαμε για το σταθμό, όπου μας περίμενε το τρένο που θα μας πήγαινε μακριά. Άραγε θα είχε τις ανέσεις του Κατιόνακ; ΄Η μήπως το τραγούδι θα ήταν προφητικό;