Όσο το τρένο είχε σταθμεύσει στο Τσοπ, είχαμε την ευκαιρία - μιας και το βαγονέτο μας είχε εγκαταλειφθεί στο έλεος του Θεού και ήταν συχνά, εντελώς έρημο- να μπούμε στα κουπέ των Κάπτεν.
Το κουπέ του Κατιόνακ
(άγνωστο, πού έκρυβε τα γλυκά και τα ανθρακούχα νερά;)
Στην κουζίνα του τρένου: λαχταριστά σπαγγέτι α λα Κατιονέσκα
(άγνωστο, πού έκρυβε τα γλυκά και τα ανθρακούχα νερά;)
Το κουπέ του δεύτερου Κάπτεν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου