ΤΑ ΠΑΓΩΤΑ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

Mετά από το ξεβρώμισμα και την ριζική αναδόμηση στα μπάνια του σταθμού, ήλθε η ώρα για τον τελευταίο μας ύπνο σε τούτη την πόλη, που τόσο μας είχε τυραννήσει για 5 μέρες. Τα αισθήματά μας τελικά για αυτήν; Ήταν ανάμικτα θα έλεγα. Για την ειδική αυτή περίσταση, το τελευταίο (εκτός απροόπτου) βράδυ στη Ρωσία, επιλέξαμε να προσαράξουμε στην καλύτερη τοποθεσία της πόλης:

Αφήσαμε το πιο εντυπωσιακό κτίσμα για το τέλος, σαν κερασάκι στην τούρτα!

Όπως και στη Μόσχα, έτσι και στην Αγ.Πετρούπολη υπήρχαν τα αντίστοιχα "παγωτά":
επρόκειτο για  τον περίφημο ναό  "του Χυμένου Αίματος" - επίσημή του ονομασία όμως είναι ναός της Ανάστασης. Κτίστηκε αμέσως μετά τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου του Β' στη συγκεκριμένη τοποθεσία (δίπλα στο κανάλι Griboedov) κι είναι αφιερωμένος στη μνήμη του. Η ανέγερση του ναού ξεκίνησε το 1883, ολοκληρώθηκε το 1907 κι έχει επηρροές από τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της Ρωσίας. Πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες της εποχής συνεργάστηκαν στην ανέγερση και διακόσμησή του, όμως ο ηθύνων νους της κατασκευής ήταν ο αρχιτέκτονας Alfred Alexandrovich Parland. Σχετικά άγνωστος, ήταν πάντως ειδήμων στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική, με σχεδιασμό αλλά και αποκαταστάσεις πολλών ναών στο ενεργητικό του.

Το εσωτερικό της εκκλησίας, -τοίχοι, οροφές και τρούλοι- είναι καλυμμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από ψηφιδωτά απαράμιλλης τέχνης. Προκαλεί φρίκη και αποτροπιασμό επομένως το γεγονός ότι ο ναός, το 1938, μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος, το κλείσιμο και μετατροπή πολλών εκκλησιών, κι αφού ήδη είχε υποστεί τρομερές ζημιές και λεηλατηθεί, παρά τρίχα γλίτωσε την κατεδάφιση! (Έ-λ-ε-ο-ccc...)

Μετά από εργασίες συντήρησης που κράτησαν 27 χρόνια, ο Ναός άνοιξε και πάλι για το κοινό το 1997. Τελετές όμως γίνονται σπάνια κι ο χώρος χρησιμοποιείται ως μουσείο ψηφιδωτών.

             Τι ωραίο ξύπνημα, να αντικρύζεις αυτό το θέαμα σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων!

 
Μερική άποψη της περιοχής γύρω από τα παγωτά: κοντά στο ναό υπήρχε τουριστικό παζάρι     αντίστοιχο μ' αυτό της Κόκκινης Πλατείας. Αμέσως μετά το πρωινό ξύπνημα, πριν καν ακόμα πιούμε καφέ, σπεύσαμε για να αγοράσουμε τα τελευταία σουβενίρ και δώρα για φίλους και συγγενείς. Για μας, αναρίθμητες καρφίτσες- pins της Σοβιετικής εποχής. Πολύ πιθανόν ορισμένα να ήταν αντίγραφα φτιαγμένα για τους αδαείς τουρίστες, σίγουρα όμως δεν μπορούσες να τους αντισταθείς...

                     Τα έργα συντήρησης των παγωτών, συνεχίζονται απ' ό,τι φαίνεται ακάθεκτα.
                                    Χρυσάφια και στολίδια σε εκτυφλωτικό μπλε φόντο...