Tα βράδια περιπλανιόμασταν στους δρόμους της Μόσχας, χωρίς συγκεκριμένο προορισμό. Μόνο το πρώτο βράδυ, πήγαμε από περιέργεια στο διάσημο θέατρο Ταγκάνκα (μόνο απ'έξω) γιατί για πολλά χρόνια, ακούγαμε το ομώνυμο τραγούδι Ταγκάνκα, και θέλαμε να οπτικοποιήσουμε τη μελωδία του...
To θέατρο εκείνη τη σεζόν, ανέβαζε πολλά κλασικά έργα του ρώσικου αλλά και παγκόσμιου
ρεπερτορίου, μεταξύ άλλων την Αντιγκόνα του Σοφοκλή...
Αυτό που μας έκανε εντύπωση και δεν το είχαμε ξαναδεί σε άλλη χώρα, ήταν ότι υπήρχαν μαγαζιά με ηλεκτρονικές συσκευές, που έμεναν ανοιχτά όλο το 24ωρο. Από εκεί η Ιβάννα αγόρασε μια κάρτα για το κινητό της κι έπιασε την κουβέντα με τον νεαρό υπάλληλο που την εξυπηρέτησε, σε πολύ φιλικό κλίμα. Τις επόμενες μέρες, σ' αυτό τον αριθμό που δεν τον είχε κανείς, δεχόταν άσχετα τηλεφωνήματα από κάποιον άγνωστο, που ποιός ξέρει πού, εντόπισε το τηλέφωνό της. Όταν η Ιβάννα απαντούσε, ο άγνωστος δεν έλεγε κάτι συγκεκριμένο, κι αν έλεγε, δεν τον καταλάβαινε. 'Ο,τι ώρα κι αν έπαιρνε, κι αναλόγως το πού βρισκόμασταν, του δίναμε το στίγμα μας για να έρθει να μας βρει και να δούμε επιτέλους τη φάτσα του, αλλά ποτέ δεν ερχόταν, ο δειλός...
Ένα βράδυ που καθήσαμε για φαγητό σ' ένα εστιατόριο, με την αρχαιοελληνική ομορφιά της, η Αντιγκόνα έκλεψε την καρδιά ενός Αιγύπτιου σερβιτόρου, που είχε μάτια μόνο για εκείνη και για καμία άλλη. 'Οσο εξελισσόταν αυτό το love story, πέρασε μπροστά από το τραπέζι μια καβαλάρισσα με το άλογό της, λεπτούλα και κοντούλα, με καυτό σορτσάκι και μπότες. Στράφηκε προς το μέρος μας, αφού προηγούμενως είχε απευθυνθεί στα άλλα τραπέζια, και μας μίλησε με απόλυτη φυσικότητα πάνω στο άλογό της, όπου η μούρη του σχεδόν έγλειψε τη σαλάτα μας. Μίλησε λίγο με τον Αιγύπτιο και μετά χάθηκε. Τότε αυτός μας είπε ότι μας ζήτησε λεφτά κι εκείνος της απάντησε ότι είμαστε τουρίστριες. Την ίδια κοπέλα την πετύχαμε το ίδιο βράδυ, πολύ αργότερα, πάντα με το άλογό της, κοντά στην έρημη εκείνη την ώρα, Κόκκινη πλατεία. Ποιός ξέρει, τι έψαχνε στις μοναχικές της περιπλανήσεις; Ελπίζω να βρήκε αυτό που αναζητούσε, εκείνο το βράδυ.
ρεπερτορίου, μεταξύ άλλων την Αντιγκόνα του Σοφοκλή...
Αυτό που μας έκανε εντύπωση και δεν το είχαμε ξαναδεί σε άλλη χώρα, ήταν ότι υπήρχαν μαγαζιά με ηλεκτρονικές συσκευές, που έμεναν ανοιχτά όλο το 24ωρο. Από εκεί η Ιβάννα αγόρασε μια κάρτα για το κινητό της κι έπιασε την κουβέντα με τον νεαρό υπάλληλο που την εξυπηρέτησε, σε πολύ φιλικό κλίμα. Τις επόμενες μέρες, σ' αυτό τον αριθμό που δεν τον είχε κανείς, δεχόταν άσχετα τηλεφωνήματα από κάποιον άγνωστο, που ποιός ξέρει πού, εντόπισε το τηλέφωνό της. Όταν η Ιβάννα απαντούσε, ο άγνωστος δεν έλεγε κάτι συγκεκριμένο, κι αν έλεγε, δεν τον καταλάβαινε. 'Ο,τι ώρα κι αν έπαιρνε, κι αναλόγως το πού βρισκόμασταν, του δίναμε το στίγμα μας για να έρθει να μας βρει και να δούμε επιτέλους τη φάτσα του, αλλά ποτέ δεν ερχόταν, ο δειλός...
Ένα βράδυ που καθήσαμε για φαγητό σ' ένα εστιατόριο, με την αρχαιοελληνική ομορφιά της, η Αντιγκόνα έκλεψε την καρδιά ενός Αιγύπτιου σερβιτόρου, που είχε μάτια μόνο για εκείνη και για καμία άλλη. 'Οσο εξελισσόταν αυτό το love story, πέρασε μπροστά από το τραπέζι μια καβαλάρισσα με το άλογό της, λεπτούλα και κοντούλα, με καυτό σορτσάκι και μπότες. Στράφηκε προς το μέρος μας, αφού προηγούμενως είχε απευθυνθεί στα άλλα τραπέζια, και μας μίλησε με απόλυτη φυσικότητα πάνω στο άλογό της, όπου η μούρη του σχεδόν έγλειψε τη σαλάτα μας. Μίλησε λίγο με τον Αιγύπτιο και μετά χάθηκε. Τότε αυτός μας είπε ότι μας ζήτησε λεφτά κι εκείνος της απάντησε ότι είμαστε τουρίστριες. Την ίδια κοπέλα την πετύχαμε το ίδιο βράδυ, πολύ αργότερα, πάντα με το άλογό της, κοντά στην έρημη εκείνη την ώρα, Κόκκινη πλατεία. Ποιός ξέρει, τι έψαχνε στις μοναχικές της περιπλανήσεις; Ελπίζω να βρήκε αυτό που αναζητούσε, εκείνο το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου