ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΜΟΣΧΑ! (Η άφιξη)

Σχεδόν 6 χρόνια μετά το θρυλικό τρένο του Κατιόνακ (που όλοι αγαπήσαμε), η επάνοδος στη Μόσχα έμελλε αυτή τη φορά να είναι τελείως διαφορετική. Η πρώτη εντύπωση της πόλης αυτή τη φορά θα ήταν από αέρος κι η αρχική παρέα του 2009 αποδεκατισμένη και διασπασμένη σε διαφορετικές χώρες.

'Ολα σχεδόν τα χρώματα της Ίριδας σκεπάζουν βαριά την πόλη και κάτω από αυτήν την πολύχρωμη ουράνια σφαίρα εκτείνεται αγουροξυπνημένη η πολυαγαπημένη "Ιθάκη", η Μόσχα. Η πόλη, ακόμα μαυροντυμένη, υποδέχεται με την τσίμπλα στο μάτι την Ιβάννα και την Ξερξούσκα που καταφτάνουν την ίδια ώρα, από διαφορετικές κατευθύνσεις.

Η Ιβάννα με το χαμόγελο μέχρι τ' αυτιά και μέσα στην τρελή χαρά, αμέσως μετά την αποβίβαση και με το μπαγκάζι της ανά χείρας, κατευθύνθηκε στον έλεγχο διαβατηρίων. Η χαρά της όμως έμελλε να κρατήσει μόλις λίγα δευτερόλεπτα. Το χαμόγελο πάγωσε και με τη μία έλιωσε στα χείλη της, όταν αντίκρισε τη φάτσα του αστυνομικού απέναντί της. Πιο κρυόπλαστο, ανέκφραστο κι ακίνητο προσωπείο δεν είχε ξαναδεί μέχρι τότε ποτέ...

Μετά την πρώτη ψυχρολουσία που σε προσγειώνει απότομα στο τυπικό, ρώσικο κλίμα, έρχεται πάντα να σε γεμίσει με δέος και αχ-βαχ το απαραίτητο χάζι στους πίνακες αφίξεων-αναχωρήσεων (πόσο μάλλον όταν είσαι στη Ρωσία!)

Η αναμονή - αν και λίγο ζόρικη, γιατί πρέπει να το ξενυχτήσεις μέχρι να ξεκινήσει το πρώτο τρένο- είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατί συναντάς όλες τις φυλές του Καυκάσου και των πρώην Σοβιετικών δημοκρατιών. Τα δε styling, δεν υπάρχουν στον χάρτη

Εκ δεξιών, απολαμβάνουμε ένα φίνο πλεκτό ζακετάκι Armani, made in Kirgistan.

 

Οι δε τάσεις στον γυναικείο πληθυσμό, προστάζουν λεοπάρ κι εμπριμέ σε όλες τις ηλικίες, για όλες τις περιστάσεις.

Μπορεί η ώρα αφίξεως να φαίνεται βάρβαρη (3 τα ξημερώματα) όμως βγαίνοντας έξω διαπιστώνεις ότι έχει αρχίσει ήδη να ξημερώνει.

Κι έτσι λοιπόν από δω κι από κει, μ' αυτά και μ' εκείνα, η ώρα πήγε έξι -κι όποιος αντέξει- κι η Ιβάννα άντεξε και κίνησε για το πρώτο τρενίνο που θα την πήγαινε στο κέντρο της πόλης.

 Σ' αυτή τη φάση του ταξιδιού, συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή στους επίδοξους τζαμπατζήδες - "δεν πληρώνω" : γιατί όταν με το καλό φτάσεις στην πόλη και βγεις από αυτό το τρένο, πρέπει να περάσεις το εισιτήριο μέσα από μια ειδική υποδοχή, ώστε να καταφέρεις να βγεις έξω από την αποβάθρα. Αν δεν έχεις εισιτήριο, την πάτησες. 'Εχεις εγκλωβιστεί σαν τον ποντικό στη φάκα...

Φτάνοντας στον τερματικό σταθμό, χαρακτηριστικά κτίρια της Μόσχας αρχίζουν σιγά σιγά να ξεπροβάλλουν.

Και ναι, το καλωσόρισμα! Επιτέλους, Μόσχα!!!