Δεν τρέφαμε αυταπάτες. Άλλωστε το είχε πει πριν χιλιάδες χρόνια κι ο Ηράκλειτος: " Όλα αλλάζουν, τίποτα δε μένει ίδιο για πάντα". Ήμασταν βέβαιες ότι το κάποτε νέο και ωραίο κατάλυμά μας θα είχε αναπόφευκτα υποστεί φθορές από το πέρασμα του χρόνου, δε θα 'ταν του κουτιού όπως το είχαμε γνωρίσει κι αγαπήσει κάποτε. Και πράγματι, το αντικρίσαμε πιο γερασμένο κατά 6 χρόνια. Τα αφεντικά του μάλλον δεν το αγάπησαν όσο εμείς, γιατί δεν φρόντισαν να το φρεσκάρουν με τα καλύτερα μέικ απ, ούτε με τα πιο δυνατά καθαριστικά. Σε μερικά χρόνια εκτιμώ ότι το μόνο που μπορεί να το σώσει από την κατάρρευση είναι ένα γενναίο λίφτινγκ εκ βάθρων.
(Kάπως έτσι μες στην εγκατάλειψη, δεν σκορπάνε ακόμα κι οι πιο μεγάλοι έρωτες...;)
Πρώτο σοκ: το δωμάτιο που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες μέρες ήταν ατσούμπαλα μακιγιαρισμένο σαν τον καρνάβαλο με τα πιο κραυγαλέα χρώματα της χρωματικής παλέτας!
Δεύτερο πλήγμα: το πάλι ποτέ αγαπημένο μας καφέ μπαρ-θέατρο, το στέκι του ξανθού άγγελου, που συστεγαζόταν στο ίδιο κτίριο με το ξενοδοχείο μας, έριξε αυλαία για πάντα μόλις λίγες μέρες πριν την άφιξή μας!! Γκαντεμιά απίστευτη!
Δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσουμε να σκάσουμε για όλα αυτά. Αν κι ήταν πρωί πρωί κι εμείς από νωρίς στο πόδι, παραδόξως είχαμε πλέον σπιντάρει παρά την αϋπνία και δε θέλαμε να χάσουμε ούτε ένα λεπτό της μέρας μακριά απ' την αγαπημένη μας Μόσχα. Έτσι λοιπόν το βάλαμε στόχο να πιάσουμε την περιήγησή μας στα αξιοθέατά της ακριβώς από το σημείο που τα είχαμε αφήσει: απ' το τελευταίο αξιοθέατο που δεν είδαμε ποτέ γιατί φάγαμε πόρτα, το περιβόητο και σκιαχτικό Μαυσωλείο του Λένιν !
'Ηταν ακόμα πολύ νωρίς, ο κόσμος ελάχιστος και το μαυσωλείο στολισμένο εδώ και εκεί, λιτά, με κόκκινα γαρύφαλλα και άλλα λουλούδια. Μάλλον θα είχαν ξεμείνει (όπως και άλλοι στολισμοί, όχι μόνο στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά και σ' όλη τη Μόσχα) από τους επετειακούς εορτασμούς της Μέρας της Νίκης, της λαμπρής φιέστας που διοργανώνεται κάθε Μάιο για την επικράτηση της Ε.Σ.Σ.Δ. έναντι των γερμανικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
Κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει την προηγούμενη φορά ήταν ότι κατά μήκος του τείχους του Κρεμλίνου υπάρχει η Νεκρόπολη του Τείχους. Ανάμεσα στους διάσημους μακαρίτες συγκαταλέγονται πολλοί ηγέτες της Ε.Σ.Σ.Δ., αγωνιστές της Επανάστασης, αλλά και ο Γιούρι Γκαγκάριν και ο Μαξίμ Γκόρκι!
(Kάπως έτσι μες στην εγκατάλειψη, δεν σκορπάνε ακόμα κι οι πιο μεγάλοι έρωτες...;)
Πρώτο σοκ: το δωμάτιο που θα μας φιλοξενούσε για τις επόμενες μέρες ήταν ατσούμπαλα μακιγιαρισμένο σαν τον καρνάβαλο με τα πιο κραυγαλέα χρώματα της χρωματικής παλέτας!
Δεύτερο πλήγμα: το πάλι ποτέ αγαπημένο μας καφέ μπαρ-θέατρο, το στέκι του ξανθού άγγελου, που συστεγαζόταν στο ίδιο κτίριο με το ξενοδοχείο μας, έριξε αυλαία για πάντα μόλις λίγες μέρες πριν την άφιξή μας!! Γκαντεμιά απίστευτη!
Δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσουμε να σκάσουμε για όλα αυτά. Αν κι ήταν πρωί πρωί κι εμείς από νωρίς στο πόδι, παραδόξως είχαμε πλέον σπιντάρει παρά την αϋπνία και δε θέλαμε να χάσουμε ούτε ένα λεπτό της μέρας μακριά απ' την αγαπημένη μας Μόσχα. Έτσι λοιπόν το βάλαμε στόχο να πιάσουμε την περιήγησή μας στα αξιοθέατά της ακριβώς από το σημείο που τα είχαμε αφήσει: απ' το τελευταίο αξιοθέατο που δεν είδαμε ποτέ γιατί φάγαμε πόρτα, το περιβόητο και σκιαχτικό Μαυσωλείο του Λένιν !
'Ηταν ακόμα πολύ νωρίς, ο κόσμος ελάχιστος και το μαυσωλείο στολισμένο εδώ και εκεί, λιτά, με κόκκινα γαρύφαλλα και άλλα λουλούδια. Μάλλον θα είχαν ξεμείνει (όπως και άλλοι στολισμοί, όχι μόνο στην Κόκκινη Πλατεία, αλλά και σ' όλη τη Μόσχα) από τους επετειακούς εορτασμούς της Μέρας της Νίκης, της λαμπρής φιέστας που διοργανώνεται κάθε Μάιο για την επικράτηση της Ε.Σ.Σ.Δ. έναντι των γερμανικών στρατευμάτων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου.
 |
(άσχετο, αλλά και σχετικό:)
Αθήνα 2016, γαρύφαλλο στο πέτο και για τους βουλευτές του ΚΚΕ, με αφορμή τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς.
Πάλι πίσω στη Μόσχα, το Μάιο του 2015: Τεράστια γαρύφαλλα και σε άλλα σημεία της πόλης, κοντά στο μετρό Αρμπάτσκαγια. Αλλά αυτό είναι θέμα που θα το αφήσουμε για κάποια επόμενη βόλτα μας, πέριξ του παλιού Arbat.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου